Przygoda - Nibelung Valesti

Stoisz w karczmie w Neverwinter,dookoła Ciebie gwarno,jak to w karczmie.Nie znasz jej nazwy,lecz wydaje Ci sie ona dziwnie znajoma.Jestes w zupełnej dezorientacji,nie wiesz co tu robisz i nie wiesz skąd sie tu wziąłeś(czujesz ból w glowie jakby ruchało się tam stado jeleni)
Nagle zauważasz że Karczmiarz czyni zachęcające gesty w twoją stronę,prosząc cię żebyś się zbliżył

Cholera, ale mnie łeb napieprza. - Mówię sam do siebie.
Skąd ja się tu w ogóle wziąłem? już nie pije z tym no... z... NOOOO!! z... cholera zapomniałem z kim piłem zazwyczaj. - zastanawiam się probując ułożyć obraz ostatnich dni, co nie za bardzo mi wychodzi.
Rozglądam się po karczmie, starając się wyszukać kogoś, kogo skojarzę po gębie. Zauważam karczmarza.
A temu co? ech mam nadzieje że nie chodzi o zapłacenie jakiegoś rachunku.
Drapiąc się po ręce, idę do szefa tego budynku.
Mości Pan mnie wołał? - pytam.

Z każdym krokiem w strone karczmiarza głowa zaczyna pulsować Ci coraz bardziej.
Karczmiarz rad tego iż do niego podszedleś prosi cię abyś się pochylił,bo ma Ci coś ważnego do powiedzenia.Gdy pochylasz się w jego stronę,czujesz w głowie nie stado jeleni a hordę ogrów grających twoim mózgiem w siatkówkę.
Karczmiarz także się pochyla i szepce-Twoja pamięć od tej chwili należy do mnie...-
Dopiero po chwili zorientowałeś się jaki smród bije z jego ust.Na twoich oczach Karczmiarz przechodzi metamorfozę.Zaczyna się garbić,zauważasz nagły przyrost siwych włosów i drastyczną zmianę na twarzy. Urosł mu nos,skora na twarzy obciągneła się i zamieniła w worek.Karczma także zmieniła wygląd.Stoisz w jakimś ciemnym miejscu,zapewnie piwnicy. No,w sumie to juz nie stoisz bo jakas niewidzialna siła zaczyna ciągnąć cię w ciemność,obraz piwnicy powoli znika,slyszysz jeszcze w zakamarkach swojego umysłu głos przygarbionej postaci -Przybądź do Neverwinter,bohaterze! Zobaczymy na co cie stać! - po czym następuje szalony smiech.......
Otwierasz oczy,glowa napierdala cie i to ostro,nie mozesz skupic sie na tym gdzie sie znajdujesz,wiesz tylko ze jestes nagi i przywiązany jakąś cienką liną,czujesz na plecach zimno jakiegoś blatu.Do twoich nozdrzy dociera smród krwi i palonego ciała.
Your turn Smile

Przez ból atakujący bezczelnie moją głowę, mam bracia mroczki przed oczyma.
Mimo tego skupiam swoją siłę woli i staram się zobaczyć w jakim pomieszczeniu się znajduję.

Widzisz pomieszczenie około 6x6 metrow,wszedzie czuć odór palonego ciała co przyprawia cie o mdłośći.Po lewej i po prawej widzisz takie same stoły na jakim ty leżysz tyle ze nie ma na nich nikogo.Sciany wygladają na ubitą ziemię włącznie z sufitem.Nie ma zadnych okien,czujesz wrzynąjącą ci sie w ciało linę.Jakieś 3 metry od ciebie znajdują się drewniane drzwi

Wyjście! - krzyczę i mimo tego, iż głowa dalej daje do zrozumienia, że bardzo cierpi, to zebrawszy całą siłę, która mi pozostała, szamocę się na stole, próbując choć trochę poluzować liny.

Lina po sporym naprezeniu pekła,spadasz na ziemie czując ze wszystkie członki ci zdrentwialy(Włącznie z tym małym).Teraz mozesz rozglądnąć sie bardziej,zauwazasz dużą skrzynkę przy twoim metalowym "leżu",nie ma ona zadnego zamka

Wszystkim członkom daję odpocząć. (w myślach martwię się od tego najmniejszego ale najważniejszego). Po chwili podnoszę się z ziemi i podchodzę do skrzyni. Staję z boku i ze sercem w gardle, ostrożnie łapię za wieko.

Skrzynia bez najmniejszego oporu otworzyła się,znajdujesz w niej cały swój ekwipunek z ubraniem włącznie (nudysto) Smród śmierci zdaje się przytłaczac cię coraz bardziej...

To chyba moje. - Wyciągam itemki ze skrzyni, ubieram się, chowam przyrządy pół masowej zagłady, po czym cicho podchodząc do drzwi, zaglądam przez dziurkę od klucza.

Przez dziurkę od klucza widzisz....kolejne drzwi,takie same jak te przez ktore zaglądasz.Lecz miedzy drzwiami jest ok.1,5 metra roznicy,czujesz swieze powietrze wiejące z prawej strony

Jako że nie mam "czujków" do sprawdzania pułapek z obawą naciskam na klamkę, modląc się w duchu do Bogini Jednorękich "Pameli" Very Happy

, o to aby drzwi okazały się niezabezpieczone.

O dziwo drzwi z lekkim piskiem otwieraja sie bez aktywowania zadnych pułapek.Widzisz przed sobą drzwi,a po twojej prawicy widac dlugi korytarz,na oko z 30 metrow o szerokosci 2 metrow

Jak ja nienawidzę długich, wąskich korytarzy.
Kolejny raz schylam się by zajrzeć w dziurkę od klucza. W myślach boję się, że zaraz ktoś jak na złość wsadzi jakiś patyczek i mi wybije oko.

Przez dziurke od klucza widac niewiele,jest to pokoj o podobnej budowie jak ten w ktorym sie znalazles,widzisz na stole rzeznickim zwloki nie pierwszej swiezosci,reszty pomieszczenia nie dane jest ci zobaczyc ze wzgledu na wielkosc dziurki od klucza